هو/
مسئله بر سر وفاق در زمان جنگ یا شبه‌جنگ و یا به‌عبارت دقیق‌تر حمله‌ی یک‌طرفه نیست.
مسئله حتی بر سر وفاق در زمانی که تحت حمله قرار گرفته‌ایم هم نیست.
این نوع از وفاق بسیار طبیعی و عادی‌ست. گرچه رفتار عده‌ای از اشباه‌الرجال در ماجرای مهسا امینی، ما را نسبت به همین مقدار هم عقده‌ای بار آورد. اما این مورد، از مسلّمات وفاق ماست و اعجاب‌برانگیز نیست.
موضوع اختلاف، در زمان مذاکره عیان خواهد شد.
آن‌جا که مسئله‌ی عادی‌سازی با اسرائیل و یا چیزی شبیه آن به‌صورت یک پکیج ارائه می‌شود تا در ازایش تحریم‌ها یک‌جا رفع شوند یا سایه‌ی جنگ کوتاه شود!
کارهای این روزها و شب‌های منتخب ملت، خصوصا بخش وزارت خارجه‌اش، عالی و تحسین‌برانگیز است. اما شیطان، سم را داخل جیب شما نمی‌ریزد، بلکه برای مؤثر واقع شدن اثر سم، حتما باید وارد دستگاه هاضمه‌تان شود.
و دستگاه هاضمه‌ی عزیزان دولت چهاردهم و پیروانش، توافق است؛ نه جنگ. شرایط جنگی، حکم همان جیب را دارد که سمّ شیطان در آن اثر نمی‌کند. به محض این‌که باب مذاکره باز شود، سم وارد معده می‌شود، و آن‌جاست که دست‌وپاهای سست‌شده تماشا دارد.
کمی صبر کنید تا زمانش برسد. به قول ترک‌ها: «آللهم بیربیر!»
متوجه هدفتون از این نوشته نشدم
منظورتون این بود که خوشبین نباشیم به این دولت؟