بازگردید!

هو/

ما را تمسخر می‌کنید که «ظهور نزدیک است!»؟

کورید؟ کربلا را نمی‌بینید که هیچ‌گاه و در هیچ دوره‌ای از تاریخ، این‌چنین کشتی اوسع و اسرع حسین (ع) را به رخ زمین و زمان نکشیده بود؟

مگر رمز «ظهور» جز «اظهار» کربلاست؟

ما را با خشم و بغض شماتت می‌کنید که «جمهوری اسلامی را چه به صبح ظهور!»؟

کورید؟ نمی‌بینید منّت خدا را بر جمهوری اسلامی در نقش پیدا و پنهانی که در اظهار کربلا به او داده؟

احدالنّاسی منکر عیوب و نقایص و کجی‌ها و کاستی‌ها نیست؛ اما از آن طرف چه‌طور می‌شود منکر این خیر عظیم در عالم شد؟

کورید؟ کینه کورتان کرده؟ جهل، دیده‌هاتان را فروبسته؟

بغض‌تان را فروخورید. از بالا نگاه کنید. این‌قدر ذلیلانه به عالم ننگرید. خط و ربط کربلا را به ظهور وصل کنید و نقش جمهوری اسلامی را بیابید. مسئله، عاقبت‌بخیری شماست که به نگاه‌تان به عالم و عقایدتان در عالم گره خورده. توبه کنید تا فرصت باقی‌ست. چشم‌تان را باز کنید. باز گردید به آغوش آن ساختاری که واضحاً خداوند اراده فرموده کربلا را به واسطه‌ی او اظهار کند تا ظهور آخرین ذخیره‌اش برسد.

بیدار شوید و بیدار بمانید که عصر عاشورا به شب نرسیده و نمی‌رسد. این عصر، مستقیماً می‌رسد به صبح ظهور.