دلت کوه باشه رفیق :)

هو/

قسم به لحظه‌ای که بر بلندای پشت‌بام، مقابل چشمان بابارکن‌الدین، میان آن همه قبر، لابه‌لای مردگان، زیر مهتاب تخت‌فولاد، در آغوشت کشیدم؛

قسم به لحظه‌لحظه‌های امشب؛ به انگشتان دستمان که در هم فرو رفت؛

قسم به سوگند برادری‌مان؛ به رفاقت‌مان قسم...

که وقتی همه‌ی آدم‌های اطرافت به خیال صبوری و محکم بودنت، دل نازکت را فراموش می‌کنند، در کنارت خواهم ماند.

و به نام زیبا و کاملت قسم؛
آقای محمدصادق عادل‌مهربان + :)

+ می‌دونی اگه آقا مهدی تلفنش یه کوچولو دیرتر تموم شده بود، می‌بوسیدمت حتّی؟ گور بابای کرونا رفیق... :))))